-
1 urbanitas
urbānitās, ātis f. [ urbanus ]1) городская жизнь (преим. римская) ( desideria urbanitatis C)2) утончённость, тонкость в обхождении, культурность, изящные манеры, учтивость, вежливость, воспитанность, образованность (u., cui contraria sit rusticitas Q)3) безупречная речь, изящество выражений ( urbanitate colorata oratio C)4) изящный юмор, тонкое остроумие ( hominum facetorum C); шутка Pt5) хитрость, плутоватость, склонность к мошенничеству T -
2 urbanitas
I.Lit.:II.desideria urbis et urbanitatis,
Cic. Fam. 7, 6, 1:in urbis urbanitatisque desiderio,
id. ib. 7, 17, 1.—Transf., city fashion, city manners, both in a good and in a bad sense.A.In a good sense.1.Refinement, elegance of manner, politeness, courtesy, affability, urbanity:2.addo urbanitatem, quae est virtus, ut Stoici rectissime putant,
Cic. Fam. 3, 7, 5.—Refinement, delicacy, or elegance of speech:b.urbanitate quādam quasi colorata oratio,
Cic. Brut. 46, 170; cf. Quint. 6, 3, 17 (opp. rusticitas); 6, 3, 103 sq.—In partic., wit, humor, pleasantry, raillery: contumelia si petulantius jactatur, convicium;B.si facetius, urbanitas nominatur,
Cic. Cael. 3, 6:in quantam hominum facetorum urbanitatem incurratis, non dico,
id. Fin. 2, 31, 103:ut aliquando subtilitatem veteris urbanitatis et humanissimi sermonis attingerem,
id. Q. Fr. 2, 10, 2:vides exaruisse jam veterem urbanitatem,
id. Fam. 7, 31, 2:mancipiorum urbanitas in dominos contumeliosa,
Sen. Const. 11, 3:in jocis,
Quint. 2, 5, 8:oratoria,
id. 6, 3, 14:risus si aptus est, urbanitatis nomen adsequitur,
id. 8, 6, 74; 10, 1, 115.— -
3 urbanitas
urbānitās, ātis, f. (urbanus), I) das Stadtleben, bes. das Leben in Rom, desideria u. desiderium urbanitatis, Cic. ep. 7, 6. § 1 u. 17. § 1. – II) meton., die städtische Weise, a) das städtische Wesen, feine Benehmen, die feine Lebensart, Cic. ep. 3, 7, 5: Plur., deponendae tibi sunt urbanitates; rusticus Romanus factus es, Cic. ep. 16, 21, 7. – b) die Feinheit im Reden, teils in der Aussprache, teils im Ausdrucke, urbanitatis color, Cic. Brut. 171; vgl. Quint. 6, 3, 17 u. 103 sqq. – c) die Feinheit im Witze, Scherze, der feine Witz, feine Scherz od. Spaß, vetus, Cic.: in iocis, Quint.: oratoria, Quint.: vernacula, Tac.
-
4 urbanitas
urbānitās, ātis, f. (urbanus), I) das Stadtleben, bes. das Leben in Rom, desideria u. desiderium urbanitatis, Cic. ep. 7, 6. § 1 u. 17. § 1. – II) meton., die städtische Weise, a) das städtische Wesen, feine Benehmen, die feine Lebensart, Cic. ep. 3, 7, 5: Plur., deponendae tibi sunt urbanitates; rusticus Romanus factus es, Cic. ep. 16, 21, 7. – b) die Feinheit im Reden, teils in der Aussprache, teils im Ausdrucke, urbanitatis color, Cic. Brut. 171; vgl. Quint. 6, 3, 17 u. 103 sqq. – c) die Feinheit im Witze, Scherze, der feine Witz, feine Scherz od. Spaß, vetus, Cic.: in iocis, Quint.: oratoria, Quint.: vernacula, Tac.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > urbanitas
-
5 urbānitās
urbānitās ātis, f [urbanus], a living in the city, city life, life in Rome: desideria urbis et urbanitatis.— City fashion, city manners, refinement, elegance, politeness, courtesy, affability, urbanity: addo urbanitatem, quae est virtus: urbanitate quādam quasi colorata oratio.— Wit, humor, pleasantry, raillery: in hominum facetorum urbanitatem incurrere.— Trickery, knavery, Ta.* * *city living, city life/manners, life in Rome; sophistication, polish, wit
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский